Yeehaaa! Tineke rijdt weer. En daar ben ik hartstikke blij om. We zijn begonnen met Kim van de schouder af te sturen. Kim is linksgebogen. We zijn op de linkerhand begonnen. Zodra Kim zich naar binnen liet vallen moest Tineke de stelling naar binnen brengen. Hierdoor komt de wervelkolom weer in het midden te liggen. Zit Tineke weer recht boven haar paard en kan Kim op haar lijn blijven. Door zoveel als nodig is dit te herhalen zien we dat Kim ook meer en meer gaat ontspannen. Met name in de rug natuurlijk. Hierdoor wil Kim ook al af en toe door de hals komen en das echt zo'n machtig gezicht he! Tineke voelde het steeds beter aan wanneer Kim zich op een schouder liet vallen. Hierdoor ontstond na enige tijd de juiste buiging en stelling. Zoals te zien is op de foto hieronder. 
Tineke kreeg na verloop van tijd te veel last van haar polsen. Omdat er geen oplossing voor was ben ik er opgeklommen. Het was goed te voelen hoe ik al heel behoorlijk in het midden zat. In draf ook getracht om Kim zoveel mogelijk recht te sturen. Wat me verbaasde was de looplust van Kim. En dat is lekker want dat maakt het rechtsturen alleen maar makkelijker. Maar ja. Dan laat Kim even zien waarom ze Kim is. Het karakter van een koudbloed laat zich omschrijven als eigenzinnig. Toen ik dacht haar voorwaarts te rijden en dus ook lekker naar voren zat trok Kimmie haar arsenaal aan allerlei ongecontroleerde bewegingen open. Eerst een meisjessachtig gilletje en toen een bokkie en een capriooltje op de plek. Ik dacht dat ik op haar hals zou eindigen maar dat viel gelukkig erg mee. Dat het erg veel moeite en kracht kost weten we. Voor Kim is het extra zwaar vanwege haar enorme eigen gewicht. Maar de verbeteringen die we iedere keer weer bij haar ontdekken zijn enorm. Met name de lichtheid waarmee ze loopt en de soepelheid zijn gewoon verbluffend. We komen 1x in de 14 dagen bij Tineke. En het werk wat ze in de tussentijd met Kim doet is absoluut positief voor de ontwikkeling van Kim.
Helemaal geweldig Tineke!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten