Ik kreeg vandaag een paar fotootjes van Tineke. En die wil ik jullie echt niet onthouden.Moet je nou kijken Wat een dotje he!
eerst naar het basis rechtrichten en er voor zorgen dat Roos de VNWT haalde. Dat gaf een heel mooi resultaat. De middenhalsspier werd stukje bij beetje losgelaten en begon ze de bovenkant van de hals aan te trekken. Daarmee werd ze ook veel beter in de aanleuning en werd de paslengte ook heel veel beter. Dan wordt het echt chique en erg fijn om naar te kijken. Het Andalusische raakt er zo wel wat vanaf en zijn het echt rijpaard gangen geworden. O ja. Roos is een pony. Als u het ziet.......? 
Kim gaf aan dat linksom nog niet goed is. En dus zijn we daar eerst mee bezig gegaan. Witney heeft een gruwelijk goed achterbeen maar zit er eigenlijk altijd een beetje mee in de knoop als ze niet perfect recht is. dan blokkeert ze de rug en springt in galop aan. We begonnen in de bolle richting. Contrastelling totdat de voorwaarts- neerwaartse tendens bereikt wordt. Bij het ene paard duurt dat 5 minuten en bij het andere paard duurt dat langer. En dat is helemaal geen probleem want we hebben tijd zat en het paard moet dat zelf uitvinden. Kim moest steeds Witney op 2 teugels brengen. De teugel die ze meer aanneemt lossen en de andere wat meer aannemen. Zo komt de aanleuning gelijk en kan het paard het achterbeen onderbrengen. Ik koos voor de foto rechts omdat ik hier voor het eerst zie dat Witney de buikspieren zo aanspant dat ze het bekken ook aantrekt. tegelijkertijd zie je ook de energie die Winey in haar beweging legt.
Het was weer een klein feestje met deze combinatie. Unite laat zich per week gewoon steeds beter rijden. We houden haar bewust een beetje hoog ingesteld. We kwamen er achter dat wanneer ze de lengte maakt te Unite te snel voorover valt en dan te onzeker wordt. Jessica moet wachten met lengte maken totdat ze ook daadwerkelijk de rug voelt ontspannen. Dat is het bewijs dat er voldoende buikspieren zijn aangespannen en dus beide achterbenen hun werk doen. Dat houdt ze dan een half rondje vol en verliest dan een beetje het rechterachterbeen. Dat is dan het moment om met behulp van de oefening: keertwending om de voorhand het rechterachterbeen er weer bij te trekken. Dat doen we vanuit stap naar de draf en van draf weer naar de stap. Zo leert Unite om het achterbeen te blijven gebruiken ook in de overgang. Dan zie je gelijk ook weer de ontspanning ontstaan die nodig is om haar weer correct te kunnen werken. Als de draf goed is kunnen we gaan galopperen. En unite beschikt over een enorme galop dus dat gaat nog mooi worden. Ik kijk er naar uit.
achterbeen en daarmee het rijzen in de voorhand. Ook de linkergalop is daarmee enorm verbeterd. Het links aanspringen gebeurde op een "fosburyflop"achtige wijze. (Heel apart!) Nu zie je dat hij 9 van de 10 keer correct aanspringt. En als we dan toch galopperen dan kunnen we net zo goed meteen controleren hoe recht hij blijft. Dat doen we dan om over de renverseerlijn te galopperen. (A-C lijn) Ik durf te beweren dat hij nog geen centimeter, in zowel de linker- als de rechtergalop, van zijn lijn afweek. Ik heb dat op de Olympische spelen in Londen wel anders gezien.
ruitergewicht midden op de rug de voorwaarts - neerwaartse tendens bereikt. Christel moest voelen hoe het gewicht in haar hand was en dat steeds gelijk maken. Tegelijkertijd moest ze er ook voor zorgen dat Faith in het goede tempo bleef lopen. Want de achterbenen moeten zijn als de slinger van een klok: 50% naar voren en 50% naar achteren. In de arbeidstempo's wel te verstaan. En dan komen vanzelf die superbewegingen van Faith er uit. En Christel is dan superfanatiek bezig. Maar zo af en toe komt er ook een lach te voorschijn. Omdat ze geniet! Nou dan geniet ik ook.
we natuurlijk ook van haar. Toch stoppen we net een paar meter eerder. En stukje bij beetje zie je haar denken: Ja, maar ik kan nog veel langer hoor!. Das goed Kimmetje, heel goed. Doe dat zo maar. Wat ik ook zo prachtig vind is dat de belijning van Kim steeds mooier wordt. Moet je eens zien op de foto hiernaast hoe goed Tineke er op zit en wat een pracht beweging Kim heeft. Door er goed de tijd voor te nemen en Kim langzaam aan te laten wennen aan de nieuwe manier van bewegen en vooral zichzelf dragen bouwen we steeds meer looplust op. Zo'n beetje in het midden van de les heeft ze een heel goed tempo en laat ze zich perfect sturen. Kortom:
Ik heb niet echt op het goede moment de foto's gemaakt die laten zien wat er in een lesje met deze combinatie gebeurd. Want dan denk ik er niet meer aan om die foto's te maken. Mando wordt zo krachtig. Ongelooflijk. Iedere les weer beginnen we hem te flexen. Dit om meer beweeglijkheid in de wervelkolom, heup, en bekken te verkrijgen. We laten Mando rechtuitlopen en dan de achterhand naar binnen en buiten verzetten. Je zou ook kunnen zeggen travers en renvers zonder de daarbij behorende stelling. Zo gaat hij buigen vanaf de schoft. Dit doet hij zo goed dat het achterbeen zoveel power krijgt dat hij wil gaan draven. En dat gaan we doen dan. Vervolgens gaan we op de renverseerlijn naar het zigzag wijken.
Goed opletten dat er eerst 2 paardlengtes knetter rechtuit gereden moet worden alvorens in de andere richting te gaan wijken. Daarna naar het schouderbinnenwaarts 25 meter en diagonaal oversteken in middendraf. Beetje bij beetje krijgt Mandootje steeds meer lengte in zijn passen. Door de traversalen ontstaat er steeds meer schoudervrijheid. En het correct gaan zitten op het achterbeen zorgt voor de benodigde lichtheid aan de voorkant. Wat ik zo mooi vind aan de foto links is de ophouding die Esmee maakt voor de overgang naar stap en precies genoeg terugzit.
Energie is de som van de onverzettelijke wil en vurig verlangen. Wellicht iets filosofisch maar ik mag graag nadenken over de dingen. Ik roep ook wel eens: ik ben licht dus mijn paard is licht. Paardrijden is niet alleen maar techniek. Ja daar begint het mee. Maar gevoel en het overbrengen van je gevoel aan je paard en het daarna weer terugkrijgen hoort ook daarbij. Gedachtenoverdracht in de vorm van energie. Ik denk dat Jeannet vandaag iets bijzonders heeft meegemaakt. Ik denk dat ze geleerd heeft om niet meer haar zelf in de weg te zitten door zich te laten leiden door de techniek. Want die bezit ze in behoorlijke mate.
Door nu veel meer in de gedachte van willen te zitten zie je bij Twirre iets heel anders ontstaan. Om te beginnen hoor je het paard echt niet meer lopen. Alsof het de grond niet raakt. Ophouden? er aan denken is genoeg. Doen wat nodig is. Niet meer en niet minder. En als ik het paard mijn wensen kan overbrengen door er alleen maar aan te denken, dan bereiken we dat ideaal beeld in de dressuur. Namelijk: dat het paard uit vrije wil zijn natuurlijke bewegingen onder de man/vrouw laat zien. Ik heb zeker een minuut of 8 niks gezegd. Kun je je dat voorstellen? Dat ik zolang niks zeg!
Hiervoor moedigen we het paard aan om vanaf het achterbeen de overgang te maken van stap naar draf. Wanneer ze dat doet zien we gelijk al een natuurlijke oprichting ontstaan. Vandaar uit zijn we op zoek gegaan naar de "Extention". Dit is het moment waarop het paard bij een zekere halslengte in de perfecte aanleuning komt en zijn pas daar maximaal op maakt. Die hebben we net niet gevonden vandaag. De wat natte graszoden waren daar een beetje debet aan. Maar ik weet zeker dat we er niet ver vanaf zijn dan ga ik weer filmen. Want je weet niet wat je ziet!
Ik durfde het bijna niet te vragen want ik heb nog nooit op een dergelijk paard gezeten. Morena is een Paso Peruano. Maar ik vroeg toch aan Marion of ik er even op mocht. Ik wilde graag weten welk gevoel ze geeft. Of de mate van ontspanning die ik steeds meer zie bij deze combinatie ook werkelijk zo voelt. Heel apart is het om te voelen dat je geen enkele behoefte hebt om te gaan lichtrijden. Ook nu weer kwam het op rechtsturen aan. En warempel er kwam ruggebruik. Maar dan echt. Ik voelde Morena door het lichaam heen bewegen. Marion is echt goed aan het trainen. Morena kiest er zelf
zelf voor om in het halthouden zowel onder de vrouw als onbelast om vierkant te gaan staan. Waar Marion voorheen nog wel eens op een lage rug van Morena zat kun je nu op de foto rechts zien dat die niet meer diep is. Hoe komt dat? Omdat ze haar buikspieren nu kan gebruiken. Omdat ze beide achterbenen correct naar voren brengt en dus ook de zo broodnodige voorwaarts neerwaartse tendens bereikt. Dat ze dat niet een uur lang kan volhouden spreekt voor zich. Ook de bodem van de bak was best wel zwaar dus we zijn er op tijd mee gestopt. Ongelooflijk hoe dit paardje in bespiering en kracht is toegenomen.
De vakantie is weer voorbij en Manon is nog even ziek geweest maar ze is de afgelopen 14 dagen weer volle bak aan het trainen gegaan. Manon liep een beetje tegen het voorwaarts aan. Welldone liep met de handrem er op. Ik zag dat hij de buikspier volledig liet vallen. Dit komt omdat het achterbeen ongelijk en niet actief is. Daar hebben we eerst aan gewerkt en dan zie je bij Manon ook een aardig fanatiek bekkie ontstaan. Precies de juiste energie die er nodig is om aan Welldone duidelijk te maken dat het
ernst is. Hij moet dat geweldige lijf van hem gewoon goed gebruiken en die supergangen moeten er gewoon uitkomen. Die overtuiging kwam al heel snel. Je moet wel heel secuur de aanleuning bewaren. Want op het lichtste aanleuningsverschil krijg je een onbedoelde schouderbinnenwaarts of travers. Want een rubber balletje is het wel. Buigen is geen enkel probleem voor hem. Wanneer dit paard goed gesloten blijft kan hij zo geweldig van de grond komen. Ook in de galop blijft hij nu bij elkaar en springt achter niet meer over. De overgang naar draf moet gebeuren door het paard uit de galopstelling te halen naar de drafstelling. En ook dan blijft hij mooi bij elkaar.
Geachte lezer! Ik wil u er graag op attent maken dat we afgelopen zaterdag officieel afscheid hebben genomen van Christel haar traumaverwerking. Een overwinning op haar zelf die zijn weerga niet kent. Tuurlijk! Onzekere momentjes zijn er nog best. En dat is echt niet erg, die hebben we allemaal wel eens. Maar ze wordt niet meer geregeerd door de angst er af te vallen. En dus kan Faith haar zo nu en dan testen door eens een sprongetje opzij te maken. Waarop Christel haar corrigeert en verder rijdt. Ergens in een hoek van de bak hoor je dan nog wel: "pfff!" maar dat geeft helemaal niks.
Christel krijgt ook steeds meer gevoel voor tempo en wat dat doet voor Faith. Nu kunnen we vanuit de theorie gaan werken en bezig gaan met rechtrichten en wat dat moet gaan opleveren. Nou zien we op de foto's niet direct het gewenste dressuurkader bij Faith. Maar dat kan en mag ook niet als het paard nog niet recht is. En die stukken waren er wel maar toen had ik mijn fototoestel weer niet paraat. (Ik moet soms zoveel tegelijk doen :-)!) Tussendoor hebben we steeds gegaloppeerd en veel rijbaanfiguren gereden. Daarbij kwam het belang van de buitenteugel ook aan bod. Toen Chris die door had waren de wendingen geen probleem meer.
What you see is what you get! Zo'n uitspraak die zich eigenlijk niet meer hoeft te laten uitleggen. Ik bedoel. Als het goed is dan is het goed. En wat krijg je dan? Dat die reus nog meer zijn best gaat doen. Dan moet je hem zelfs in bescherming nemen en hem een tandje terug nemen. Daar waar het hem vroeger aan werklust ontbrak is daar nu nagenoeg geen spoor meer van te bekennen. We zijn best wel lang bezig geweest om Hotse draagvermogen te laten verkrijgen. Dat hij dat nu heeft is duidelijker te zien aan Nathalie dan aan Hotse. :-) Want na 20 meter passage gevolgd door de combinatie schouderbinnen -waarts met uitgestrekte draf moet je eens goed opletten wat er met Nathalie haar gezicht gebeurd. Met hoofdletters op haar gezicht kun je dan lezen: WOWWWWW!
Nou dan weet ik wel dat het gevoel wat ze krijgt zo ongeveer van een andere planeet komt. In de zijgangen die Nathalie nu correct meezit blijft Hotse opwaarts en voorwaarts. Ik heb zo maar het gevoel dat we de afgelopen 2 maanden weer een enorme ontwikkeling doormaken. Het is niet normaal wat voor een uitstraling deze combinatie dan heeft.
Het koste niet heel veel moeite om haar recht te zetten en in een mooi tempootje de bak rond te gaan. Daarbij kwam ze ook al aardig op lengte. Rosalie is een vlotte leerling die het heel snel in de smiezen heeft hoe en waar ze Bridget moet corrigeren om recht te blijven. En dat leverde op zeker moment een heel mooi houding op van Bridget. Dat het deze bonte merrie een hoop inspanning kost moge duidelijk zijn. De buikspieren zijn nog in ontwikkeling. We moeten voorkomen dat ze dan leegloopt en het niet meer leuk gaat vinden. Toen we nog even een galopje deden kwam ze echt helemaal los. Wat is dat dan toch mooi om te zien hoe zo'n paardje veranderd.
Vandaag reed Jacqueline Kim. Elke les weer verbaas ik me er over hoe dit paard op leeftijd steeds beter en beter gaat lopen. Okay eerlijk is eerlijk. Kim is wat gemakkelijker dan Rio maar dat neemt niet weg dat de arbeid die Kim krijgt zeer goed voor haar werkt. Geen krabbelpasjes meer, geen F-16 galop meer en veel heel veel ontspanning. We doen oefeningen die een hoge graad van africhting verraden. Neem alleen al het op de A - C lijn in galop aanspringen. Knetter recht en op de lijn blijvend. Voor mij altijd het bewijs dat het paard in balans is. Veel variatie in de training en veel rust momentjes. Zo blijft Kim lekker fris en attent. De vlijt waarmee Kimmetje
haar werk oppakt siert deze bruine merrie zeer. Als we Kimmetje vragen om iets actiever te worden met het achterbeen kan ze zelfs een beetje heet worden en dan is het helemaal een prachtig gezicht met hoeveel bravoure ze door de baan gaat. Omdat Kim zo goed gaat laat ik Jacqueline onderdelen van proefjes rijden. Dan blijkt maar weer hoe belangrijk het is om aan de buitenteugel te rijden. Toen dat voor elkaar was maakte het niet meer uit hoe er gewend, gekeerd, geweken of andere zijgangen gereden moest worden. "T gaat als vanzelf Steef!" riep Jacqueline. En zo is t ook.
Jantine en Jacqueline rijden om de beurt dan Kim en dan Rio. Vandaag reed Jantine Rio. In de vorige les hebben we extra aandacht besteed aan de juiste ontspanning in het lichaam van Rio. Soms houdt ze zich erg strak en dat komt door spanning in de rug wat weer komt door niet recht zijn. Actief zijn en tempo in alle gangen is dan het eerste waar we aan gaan werken. In de afgelopen 14 dagen hebben de dames dat goed onthouden. Ik zag een veel actiever paard dat misschien nog niet helemaal ontspannen was maar er niet ver vandaan zat. Door haar correct recht te sturen kwam al heel snel de juiste lengte
en de benodigde ontspanning. We hebben Rio steeds verder opgebouwd totdat we in het midden van de les een paard kregen die op de minste aanwijzing vlot voorwaarts ging, zich in beide richtingen correct liet buigen en zich ook mooi liet ophouden. Ze was gewoon heel gemakkelijk naar het achterbeen te brengen met de daarbij behorende oprichtingen. We hebben dat veel gevarieerd. En ik vind haar dan zo elegant he. Voornaam paard is het dan. Nog 4 jaar te gaan dames dan kunnen jullie gaan oogsten daar in Zuid - Amerika! :-)