Faith en Christel.
Geachte lezer! Ik wil u er graag op attent maken dat we afgelopen zaterdag officieel afscheid hebben genomen van Christel haar traumaverwerking. Een overwinning op haar zelf die zijn weerga niet kent. Tuurlijk! Onzekere momentjes zijn er nog best. En dat is echt niet erg, die hebben we allemaal wel eens. Maar ze wordt niet meer geregeerd door de angst er af te vallen. En dus kan Faith haar zo nu en dan testen door eens een sprongetje opzij te maken. Waarop Christel haar corrigeert en verder rijdt. Ergens in een hoek van de bak hoor je dan nog wel: "pfff!" maar dat geeft helemaal niks.
Christel krijgt ook steeds meer gevoel voor tempo en wat dat doet voor Faith. Nu kunnen we vanuit de theorie gaan werken en bezig gaan met rechtrichten en wat dat moet gaan opleveren. Nou zien we op de foto's niet direct het gewenste dressuurkader bij Faith. Maar dat kan en mag ook niet als het paard nog niet recht is. En die stukken waren er wel maar toen had ik mijn fototoestel weer niet paraat. (Ik moet soms zoveel tegelijk doen :-)!) Tussendoor hebben we steeds gegaloppeerd en veel rijbaanfiguren gereden. Daarbij kwam het belang van de buitenteugel ook aan bod. Toen Chris die door had waren de wendingen geen probleem meer.
Trots op jou!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten