Ingrid en Espresso.
Ook Ingrid heeft vorige week haar 1e wedstrijd gereden sinds lange tijd. Wanneer de kleine foutjes er uit zijn dan rijdt ze absoluut winstpunt waardige proeven. Dat blijkt ook uit de protocollen van haar proefjes. Espresso zien we steeds sneller in de ontspanning komen maar haar eigenzinnigheid verliest ze niet. Ik hou van die eigenwijsjes. Het is altijd alles of niets. En dan komt het aan op overtuigingskracht van de berijder zonder daarbij het hoofd te verliezen of in een zekere gemoedstoestand te raken. Waar Ingrid zich eerst nog wel eens liet intimideren door gedrag van Espresso zien we nu een veel zelfbewustere houding. Dat is meestal al genoeg om Espresso haar beste beentje weer voor te laten zetten.
De merrie komt steeds sneller recht. Heeft het helemaal niet zo nodig meer om voorwaarts gezet te worden om dat achterbeen zijn werk te laten doen. Op de foto's zien we in de stap en draf een mooie halslengte. Deze bepaalt het ondertreden van het achterbeen. Misschien dat het momentum niet goed is gekozen maar de vriendelijkheid en de gemoedelijkheid van de combinatie straalt er van af. En dat vind ik ook wel eens belangrijk om te laten zien. En neem van mij aan dat als Espresso meer verzameld is er iets heel bijzonders gebeurd. Een powerhorse zien we dan. Zo verschrikkelijk mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten