Vakantiekiekjes zondag 12 mei

Vakantiekiekjes 11 mei

Hoi. Het is een beetje heel erg druk geweest zo in de week voor mijn vakantie. Ik wil jullie niet de foto's van afgelopen lesweekend onthouden. Geniet er maar  van. Hier zijn de foto's van zaterdag 11 mei.

Kim en Tineke

Weten julie waar ik zo  $%^^#ziek van kan worden. Van die mensen die zeggen dat je met een paard iets niet kan doen. Die denken nog dat je een paard alleen maar kan gebruiken waarvoor hij gefokt is. De grootste onzin. Ieder paard kan gereden worden en goed. Nee je hoeft van sommige typen niet te verwachten dat ze de Grand Prix kunnen halen. Maar als je een koe onder het zadel 1.10m kunt laten springen( en dat heb ik met mijn eigen ogen gezien) dan kun je een draver leren om mooi t e galopperen (Zadinia) en een trekpaard recht te richten en in een goede houding te laten lopen.
 De garantie dat je je paard gezond en fit houdt. En iedereen die dat bestrijd heeft zijn verstand ergens in een boom hangen. Zo ik heb gezegd! Ondertussen gaan wij gewoon door met de training van Kim.En iedere keer weer verbaas ik mij er over hoe goed ze beweegt. Dat houdt ze nog net te kort vol( of Tineke :-)) om net dat laatste beetje voor elkaar te krijgen. Dat het kan wisten we allang dat Kim als ze recht en voorwaarts is erg nageeflijk kan zijn en in een impossante houding kan lopen. Ook vandaag hebben we dat weer gezien. Ook al heb ik daar nou net weer geen foto's van. Kim doet alles en er zijn er nog heel wat van die ruitertjes die absoluut niet na
na kunnen doen wat Tineke met Kim kan.
En daar kunnen ze mooi een puntje aan zuigen Tien!

Dr Diamond en Marian

Eindelijk buiten. En wat een prachtige bak ligt er bij Marian op stal.60 x 20m dus je kan mooie einden rechtuit rijden. En wat is de manier om te kijken of je recht bent. Precies! lange lijnen rijden. Als het paard zijn lijn houdt weet jij dat hij achter gelijke aanleuning met het ruitergewicht midden op de rug loopt. Appeltje eitje toch. Nadat we de verwarring er uit hadden over hoe lang je de lijn moet volgen kon Marian zich concentreren op het recht zijn. En allemachtig wat kan dit paard toch draven. Ik mocht er ook nog even op. Je kan voelen dat hij nog niet
happy in de rug is. Het draversgen van de Dr. speelt

zo nu en dan nog op. Ik ben begonnen met hem heel snel van de schouder af te sturen. Daardoor werd hij veel zachter in de rug en voelde meer samenhang in het hele paard komen. Dieter laat zich al zoveel makkelijker rijden dan we begonnen met lessen. En dat is natuurlijk fantastisch. Hij begrijpt ook veel beter dat bepaalde dingen niet zijn toegestaan. Zoals in telgang vertrekken bijvoorbeeld. Een teken dat hij meestal te lang is geworden om zo weg te kunnen draven. Hij laat zich keurig ophouden aan de buitenteugel zodat hij mooi de buitenbenen in de wendingen op de volte op een lijn houdt. Ook even een galopje meegepakt. Hij sprong echt heel mooi aan met heel veel balans. Galop zit niet in zijn genetica en je voelt hoeveel moeite hij er mee gaat krijgen na het tweede rondje. Dan moet je hem gewoon terugnemen en weer gaan draven en doen wat hij goed kan. Namenlijk perfect draven. En als je dan eens een uitgestrekt drafje rijdt waan je je een beetje op Totilas. Niet dat ik daar ooit op heb gezeten. Maar ik vindt het gewoon cool om te zeggen. Want die beentjes vliegen in de lucht en hij gaat geen spatje harder. Bodem dekken zoals dat heet. Toen Marian er nog even op. Die zat zo verschrikkelijk lekker te sturen met onze jonge held he!
Wauw hoor Marian.

Marena en Rianne

Nieuwe combinatie bij rechtpaard.nl Rianne staat op dezelfde stal als Roelke. Ik ben even de leeftijd vergeten van Marena dat horen jullie de volgende keer. Zo'n eerste les vertel ik natuurlijk het hele verhaal over wat ik doe en wat het rechtrichten allemaal inhoudt. Dat je dat niet kan onthouden spreekt voor zich. En natuurlijk is les 1: Sturen, sturen en nog eens sturen. Rianne zat redelijk op rechts en dat zou beteken dat Marena linksgebogen zou kunnen zijn. Alleen op rechts zitten is niet genoeg om te constateren of het een links of rechtsgebogen paard is. Daar zijn nog veel meer parameters voor. Je weet wel al die dingen die aan de bolle kant zitten. Rianne ging aan de slag om op de binnenhoefslag de slangenlijn te rijden. 2 á 3 rondjes rechtsom en dan weer 2 á 3 rondejs linksom. En Rianne kon voelen dat gaande weg het sturen steeds beter werd. Rianne heeft tijdens het rijden  altijd wel wat spanning in haar rug en ze kon voelen dat dat ook al een stuk minder werd. Nog niet helemaal weg maar wel veel minder. Door je paard zo te sturen komt hij steeds rechter. Hierdoor kom je zelf dus veel rechter boven de wervelkolom van je paard te zitten. Hierdoor kost het de amzone
veel minder moeite om op haar paard te blijven zitten. En dat brengt weer met zich mee dat het paard weer veel beter in de ontspanning komt. Het wordt immers niet meer gehinderd in zijn bewegingen. We zagen een dramatische verbetering in achterbeen komen. Eerst was dat 30/ 70 maar aan het eind van de les was dat bijna 50/50 en Marena zocht ook al echt de lengte op.

Kortom. Dat zag er prima uit Rianne!

Twirre en Jeannet

Eindelijk zijn de zadel perikelen voorbij. En met het enthousiasme wat we van Jeannet kennen is ze weer aan de slag gegaan. Meestal zie je na een periode van relatieve rust dat je eigenlijk zomaar verder kunt gaan waar je gebleven bent. Helaas gaat dat niet in alle gevallen op. Twirre haar enthousiasme was extreem groot. Toen we begonnen was Twirre niet voorwaarts en sjouwde er eigenlijk een beetje over. Tegenwoordig is het voorwaarts zijn het minste probleem. Maar de controle was ver te zoeken en Twirre reed haar eigen parcours in haar eigen tempo. Dat zorgde voor nogal wat hoofdbrekens
voor Jeannet. Twirre is ook erg gevoelig voor de stemming van de berijder. Omdat er weinig gereden was de laatste tijd (wel veel gelongeerd en op conditie gehouden)  moet je eerst bekijken hoe het paard er voor staat. Door veel met Jeannet te  praten en inzicht te geven in haar beleving kwam ze er achter dat ze door zelf zo hoogelijk gemotiveerd te zijn eigenlijk voor het moment te veel wilde. En Twirre gaf aan dat nu niet aan te kunnen. Mooi hoe een paard je naar jezelf kunt laten kijken en je vraagt om je aan te passen aan de mogelijkheden van dat moment. En dat ging Jeannet doen. Heel erg basic allemaal maar wel noodzakelijk. Tsja en dan komt de ontspanning ook bij Twirre. En dan zie je stukje bij beetje haar niet alleen verticaal maar ook

horizontaal recht komen. Daarmee werd de aanleuning ook vele malen beter. En ik denk dat het geen kwartier geduurd heeft voordat de grote smile van Jeannet terug was.De buiging naar links was ook heel veel beter geworden en aan het briesen van Twirre kon ik afleiden dat zij ook prima in haar zwarte velletje kwam te zitten. We zijn verder gegaan met de halve ophouding om Twirre nog rechter te krijgen zodat de gewichtsverplaatsing naar achteren nog beter bewerkstelligd kon worden. Het aanleren van die halve ophouding is een van de moeilijkste dingen in het paardrijden. Timing is hier

van doorslaggevende factor. Om gevoel voor tact te krijgen gaan we op de volte 4 keer de ophouding geven. Steeds op precies dezelfde plek. En ja hoor! Al redelijk snel zag je het merendeel van die halve ophouding doorkomen. Twirre zette het achterbeen er nog beter onder en ging langzamerhand steeds meer "de berg op". Daarmee ontstaat dan de relatieve oprichting en rijst het paard in de voorhand. Een mooi moment om te stoppen want wat heeft ze haar best weer gedaan. En zo zie je maar weer hoe je "mindset" bepalend kan zijn voor het resultaat.
Respect Jeannet!

Windigo en Myrna

 Windigo komt steeds meer in een prestatie flow.Hij wordt ook steeds vergevingsgezinder. Begrijp me goed. Myrna rijdt hem met heel veel gevoel en maakt eigenlijk geen fouten. Was het voorheen zo dat wanneer ze iets te veel deed hij gelijk in de staak ging, hij nu een keer zucht en weer doorgaat. En dat is echt heel erg tof om te zien. We zijn begonnen om hem in de schoudervoor op de volte te zetten. Enerzijds om hem goed op de buitenteugel te krijgen en anderzijds om hem in beide richtingen meer op het achterbeen te zetten. Het is een echte
krachtoefening en zorgt ervoor dat hij zoveel sterker
wordt dat hij meer "de berg op gaat". Belangrijk hierbij is dat hij in een en hetzelfde tempo blijft gaan en dus niet terugkomt. Nou de eerste rondjes geeft hij aan het wel heel erg moeilijk te vinden. Hij spant extreem de buikspier aan en wil zich te veel voor dat moment verzamelen. Myrna moest toen de hals laten vallen, proberen hem in de schouder voor te houden en hem weer naar voren rijden. Dat geef heel veel resultaat. Zijn neusje bleef er beter uit. Je ziet heel vaak dat wanneer paarden zo'n enorme afzet krijgen ze wat achter de loodlijn blijven. Maar naarmate ze sterker worden zie je dit verdwijnen. Wanneer Windigo perfect aan de buitenteugel blijft op de
volte reed Myrna de diagonaal op voor de uitgestrekte draf. Ja en dan ontstaat er wel even een wauw momentje want wat gaat hij zich dan rekken. Hij blijft overwegend in dezelfde tact dan en laat zich aan het eind van de diagonaal heel mooi terugrijden. Meteen een moment om hem even een lange teugel te geven en er over na te laten denken wat hij zojuist gepresteerd heeft. Je kan zien dat hij echt trots is dan want hij blijft in een mooi tempootje doorstappen, kijkt wat om zich heen maar blijft ondertussen perfect op zijn lijn.
Sodejuu Myrna!

sorry voor de onthoofding

Lessen 28 April

Pien en Marinda.

 Ik kan er maar niet aan wennen. Pien heet eigenlijk Amino. Persoonlijk vindt ik dat wel veel mooier. But what's in a name! Amino ontwikkelt zich mooi en geeft Marinda erg veel vertrouwen. Dat is echt heel erg leuk om te zien. Hij loopt braaf zijn rondjes en doet zijn stinkende best om al die buigingen achter elkaar voor elkaar te krijgen. Aan het begin van de les zien we hem nog een beetje eenvoudig de baan rond gaan maar naarmate hij de buigingen beter aankan zien we hem langzamerhand in model komen. Dan krijgt deze jongeling een mooie houding
 met dito bewegingen.

Amino is rechtsgebogen. Zo'n jong paard ga je gewoon in een lekker vlot tempootje naar voren rijden. Je zet hem zover in de contrastelling totdat je op beide teugels hetzelfde gewicht hebt. Je houdt je gewicht iets binnen zodat je hem op zijn lijn kan houden. Mocht hij toch een keer naar buiten lopen stuur je hem terug de binnenhoefslag weer op en begin je overnieuw. Nou na een paar rondjes zie je hem dan mooi op lengte komen. Komt het achterbeen veel beter door en zie je de contrastelling er steeds meer uitgaan totdat Marinda hem recht voor zich kan houden. Dan gaan we van hand veranderen en gaan we hem in de holle richting recht zetten. Hij blijft dan al bijna helemaal gelijkmatig aan de buitenteugel en komt in een mooie houding. Je kunt controleren of een paard zich niet meer laat vallen aan je eigen houding. Als het paard zich laat vallen zie je eigenlijk alle ruiters met hun bovenlichaam naar buiten compenseren. Dat geeft meteen zoveel spanning in de rug dat je weer overnieuw kunt beginnen met rechtrichten. Nou daar was hier geen enkele sprake meer van. En de foto's zijn het bewijs!

Toppie Marinda!