Eindelijk zijn de zadel perikelen voorbij. En met het enthousiasme wat we van Jeannet kennen is ze weer aan de slag gegaan. Meestal zie je na een periode van relatieve rust dat je eigenlijk zomaar verder kunt gaan waar je gebleven bent. Helaas gaat dat niet in alle gevallen op. Twirre haar enthousiasme was extreem groot. Toen we begonnen was Twirre niet voorwaarts en sjouwde er eigenlijk een beetje over. Tegenwoordig is het voorwaarts zijn het minste probleem. Maar de controle was ver te zoeken en Twirre reed haar eigen parcours in haar eigen tempo. Dat zorgde voor nogal wat hoofdbrekens
voor Jeannet. Twirre is ook erg gevoelig voor de stemming van de berijder. Omdat er weinig gereden was de laatste tijd (wel veel gelongeerd en op conditie gehouden) moet je eerst bekijken hoe het paard er voor staat. Door veel met Jeannet te praten en inzicht te geven in haar beleving kwam ze er achter dat ze door zelf zo hoogelijk gemotiveerd te zijn eigenlijk voor het moment te veel wilde. En Twirre gaf aan dat nu niet aan te kunnen. Mooi hoe een paard je naar jezelf kunt laten kijken en je vraagt om je aan te passen aan de mogelijkheden van dat moment. En dat ging Jeannet doen. Heel erg basic allemaal maar wel noodzakelijk. Tsja en dan komt de ontspanning ook bij Twirre. En dan zie je stukje bij beetje haar niet alleen verticaal maar ook
horizontaal recht komen. Daarmee werd de aanleuning ook vele malen beter. En ik denk dat het geen kwartier geduurd heeft voordat de grote smile van Jeannet terug was.De buiging naar links was ook heel veel beter geworden en aan het briesen van Twirre kon ik afleiden dat zij ook prima in haar zwarte velletje kwam te zitten. We zijn verder gegaan met de halve ophouding om Twirre nog rechter te krijgen zodat de gewichtsverplaatsing naar achteren nog beter bewerkstelligd kon worden. Het aanleren van die halve ophouding is een van de moeilijkste dingen in het paardrijden. Timing is hier
van doorslaggevende factor. Om gevoel voor tact te krijgen gaan we op de volte 4 keer de ophouding geven. Steeds op precies dezelfde plek. En ja hoor! Al redelijk snel zag je het merendeel van die halve ophouding doorkomen. Twirre zette het achterbeen er nog beter onder en ging langzamerhand steeds meer "de berg op". Daarmee ontstaat dan de relatieve oprichting en rijst het paard in de voorhand. Een mooi moment om te stoppen want wat heeft ze haar best weer gedaan. En zo zie je maar weer hoe je "mindset" bepalend kan zijn voor het resultaat.
Respect Jeannet!
voor Jeannet. Twirre is ook erg gevoelig voor de stemming van de berijder. Omdat er weinig gereden was de laatste tijd (wel veel gelongeerd en op conditie gehouden) moet je eerst bekijken hoe het paard er voor staat. Door veel met Jeannet te praten en inzicht te geven in haar beleving kwam ze er achter dat ze door zelf zo hoogelijk gemotiveerd te zijn eigenlijk voor het moment te veel wilde. En Twirre gaf aan dat nu niet aan te kunnen. Mooi hoe een paard je naar jezelf kunt laten kijken en je vraagt om je aan te passen aan de mogelijkheden van dat moment. En dat ging Jeannet doen. Heel erg basic allemaal maar wel noodzakelijk. Tsja en dan komt de ontspanning ook bij Twirre. En dan zie je stukje bij beetje haar niet alleen verticaal maar ook
Geen opmerkingen:
Een reactie posten