Een ondergeschoven kindje in het paardrijden is de psychologie van het rijden. De techniek is de helft van het rijden. Maar juist de psychologie maakt het pas echt interessant. Je kunt, door je te verdiepen in de verhouding tussen ruiter en paard en de wijze waarop ze met elkaar communiceren, heel goed herleiden op welke wijze ruiter en paard met elkaar omgaan tijdens de rit. En dat maakt dan ook weer dat het goed te beoordelen is welke "mindset"de combinatie heeft en of die overeenstemmen met elkaar. Wanneer technisch iets misschien niet 100% is. Kan het wel voelen alsof het 100% is. Andersom kan natuurlijk ook. Je denkt dat je voelt dat iets niet goed is. Maar vanaf de grond is er niet iets fout aan te zien. Ik stel dan altijd de vraag in welke mate je er een soort van vreugde gevoel aan overhoud?. En als die dan hoog is. Dan kan het toch alleen maar goed zijn. Jeannet en Twirre zijn in die fase. Een hoop lol hebben met elkaar waarbij fouten maken geen probleem is. Dan is die tevredenheid er al snel. En je ziet Twirre dan gretiger en gretiger worden. En meer en meer ook kunnen. Het technische niveau van Jeannet is ruim voldoende om nu de stap te maken naar de fase: "Mind over matter". En als dat gebeurt is het doodstil in de rijhal. Twirre raakt de grond niet meer aan.Wauw Jeannet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten