Het gaat heel goed met deze twee. Christel werkt steeds meer vanuit een plan van aanpak gebaseerd op datgeen wat ze op dat moment onder haar voelt. Het is niet zinvol om van te voren te gaan bedenken wat je wilt gaan doen als je paard daar nou weer net niet klaar voor is. Heb je de problemen van dat moment opgelost dan kun je verder gaan met wat je eerder bedacht had. Waar het natuurlijk steeds weer om gaat is het achterbeen. Dat moet het doen en is voorwaarde voor alles wat je daarna wilt uitvoeren. Nou was Faith niet helemaal in topvorm en liep een klein beetje door alles heen. Ik ben er toen even opgegaan om orde op zaken te stellen.
Je wilt gewoon dat het paard zich aan de 4 afspraken houdt en als hij die vergeten is gaan we in de herhaling. Dan kunnen we gaan rechtrichten, ontspannen en oprichten. Nou zal ik het arme dier met mij er op niet zo ver laten komen dat is gewoon iets te veel van het goede. Dus was het tijd voor Christel om er alles aan te doen om haar zo recht mogelijk en aan de buitenteugel te houden. En dat ging goed. Dat ging heel goed. En dan ontstaat bij mij de behoefte om verder maar te zwijgen en de beelden voor zich te laten spreken.
Wauw Christel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten