Ja ik weet het. Het zijn geen echt goede foto's. We waren klaar en bedacht me dat ik glad vergeten was om foto's te maken voor het blog. Dus nog maar even gauw een paar rondjes zodat ik toch wat beeldmateriaal had. Maar het dekt echt niet de lading van deze les. In deze les hebben we extra aandacht besteed om het voorwaarts van Veer als een innerlijke behoefte bij haar te ontwikkelen. Niet dat ze sloom is of zo. Maar om haar zichzelf en haar berijdster te dragen. En ja daar moet je een hoop overtuiging in leggen. Zeker omdat het niet de natuur is van dit paard. Na de opwarming hebben we dus in alle gangen aandacht besteed aan het naar voren willen zijn. Dat levert dan weer op dat we alleen nog maar hoeven ophouden en sturen. En zo moet paardrijden zijn. Paard in een tempo zetten. Met eventuele buigingen. En daar moet het blijven tot de ruiter wat anders zegt. En als het paard de drive heeft dan lukt dat ook met gemak. En dat was dan ook zo. Veer is echt in kracht aan het winnen en dat levert dan weer lichtheid op. We hebben nog even gesproken over wedstrijd gericht trainen. Ik geloof niet in het proefje maar repeteren. Ik geloof absoluut in de afzonderlijke onderdelen perfectioneren. Maar de basis van alles is een zelfdragend expressief paard. Wanneer je dan de onderdelen aan elkaar rijdt krijg je de voorstelling waarop je gewaardeerd wordt. En dat is in mijn optiek de manier waarop je een wedstrijd in gaat met een fris en atletisch bewegend paard. Wat zijn kunnen maximaal voorstelt en gereden wordt door een ruiter die ogenschijnlijk er niets meer aan hoeft te doen dan meerijden en genieten.Die weg ben je absoluut ingeslagen Rieja. Klasse!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten