Mando en Esmee.
We waren samen tot de conclusie gekomen dat Mando mooi flexibel is en zich in beide richtingen vrijwel gelijkmatig laat buigen. Waar het nog een beetje aan schort is aan het afzetten in de middengangen. Dus daar mee aan de slag gegaan. Natuurlijk eerst de basis. Recht zijn en achter gelijke aanleuning de VNWT halen. Nou dat levert geen enkel probleem op. In de overgangen ontbrak het net nog een beetje aan het been geven in de ophouding. Mando gaat dan achter iets te lang staan en vertrekt dan dan niet meer vanaf het achterbeen. Dus meer been in de overgang. Dat hebben we enkele keren geoefend .Toen hij mooi gesloten bleef staan konden we met wat extra inzet al wat groter wegdraven. Daarna naar de schouderbinnenwaarts voor het extra onderbrengen van het binnenachterbeen in beide richtingen en dan vertrekken. Dat vertrekken kwam toch heel mooi uit de verf toen Mando correct aan de buitenteugel in de schouderbinnenwaarts werd gehouden. Dan naar de verlenging in de hals (die bepaalt immers het ondertreden van het achterbeen) en de middendraf in. Toen kwam zelfs een beetje schwung in het terugnemen. Mooi opwaarts en met veel afdruk. Echt cool om te zien dat dat krachtpatsertje op elk onderdeel per keer verbeterd.
Super Esmee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten