Christel had het licht gezien vertelde ze me. Faith laat aan haar zien wat haar gemoedstoestand is. En als die ongeschikt om te rijden dan geeft Faith dat aan. Door bepaald gedrag te vertonen. Nu Christel dat heeft ontdekt en ze erkent dat zij bepalend is voor het al dan niet plezier hebben in het rijden, heb ik vandaag met open mond staan toekijken. En toen Faith er een keer de sokken inzette riep Christel: "Lekker galopje". Uw scribent wist niet wat hij zag. Van paniek naar schouder ophalen. Ik vindt het nogal een stap! Maar goed. Dat neemt niet weg dat we natuurlijk wel met de dressuurmatige ontwikkeling van deze combinatie verder moeten gaan. Het achterbeen moet als de slinger van een klok zijn. 50% naar voren en 50% naar achteren. Toch is dat soms niet genoeg om de voorwaarts neerwaartse tendens te krijgen. Dan gaan we ook zijwaarts flexen. We gebruiken de keertwending om de voorhand ( die jullie beter kennen als kontje buiten) om het binnenachterbeen en naar voren en onder de massa te krijgen. Dat heeft Christel goed geoefend want dan ineens lukt het prima om Faith de rug te laten ontspannen. De berijder is gewoon de therapeut. Je paard oefeningen laten doen om te ontspannen. Tot slot nog een fijn galopje met een breed lachende Christel.Super Christel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten