Iedere les lijkt wel steeds een beetje bijzonderder te worden (raar woord geloof ik) Er is een verstilling gaande. Minder woorden. Meer gedachten, meer gevoel, meer openheid. De weg naar de twee-eenheid? Ik geloof het wel. Er is steeds minder nodig om Twirre meer te laten doen. In het begin moet ze haar natuurlijke scheefheid nog even repareren. Maar dat is eigenlijk in een oogwenk voor elkaar.En als Jeannet haar omarmt ( beide teugels om de hals heen) zien we Twirre in de gewenste houding komen. Voldoende op het achterbeen om de oprichting in lichtheid te rechtvaardigen. Ze is dan ook totaal geluidloos en zweeft aan je voorbij. Nou had ik van te voren een soort van kruising van een kuhr en proef in mijn hoofd zitten. Ik wilde die na ongeveer 20 minuten doen. Om Jeannet het gevoel te geven dat ze eigenlijk alles met Twirre kan doen wat ze wil. Zeg maar een soort van wedstrijd mindset te laten ervaren. Maar het kwam er niet van. Teveel rijkunst zag ik. Tsja en dan heb je het voor elkaar. Ik houd mijn mond. Zelfs de galop kon al heel klein gesprongen worden. Dat is echt een krachttoer voor een Fries. Maar Twirre beweegt heel onfries. Die is schoolpaard aan het worden.Op naar de piaffe en passage!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten