Faith en Christel.
Soms ontstaat bij mij het gevoel dat ik moet gaan zingen. Nou kan ik dat beter niet doen maar van sommige dingen wordt ik erg vrolijk. En dan ontstaat die neiging een beetje bij me. De vrolijkheid die ik krijg, na een klein jaartje, met best nog wel een beetje zenuwen in haar lijf , komt door de moed en durf van Christel. De wil om het goed te doen en vertrouwen te hebben. Vertrouwen allereerst in het systeem. Een ontspannen paard is een rechtpaard en als je weet wat je moet doen om je paard recht te krijgen volgt de rest vanzelf. Namelijk de gevraagde ontspanning. Dan ben je in controle en 
kun je gaan samenwerken. En dan krijg je ook een grote smile op je koppie. En als ik dan langs de kant sta en ik laat je alle kanten opdraaien en wenden en keren dan heb je helemaal geen tijd meer om ergens over na te denken. En dat klopt. Goed in de verticale as van je paard blijven zitten. Bovenlichaam in de richting die je gaat meedraaien. Vooral niet naar buiten compenseren want dan ontstaat weer spanning in je paard. Aan galopperen links en dan meteen weer rechts en na 3 kwartier is het potje leeg. Dat wil zeggen niet leeg maar voldaan.
En zeg nou zelf. Zo'n glimlach spreekt toch boekdelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten