Paardrijden. Soms moet je echt eens nadenken over wat dat nou is. Techniek? Zeker. Het is gericht op de atletische ontwikkeling van het paard waarbij ook rekening gehouden wordt met de geestelijke ontwikkeling. Filosofie? Ja absoluut. Het geeft de vragen onderbouwing waar we mee te kampen krijgen. Spiritualiteit? Ook! Het is binnentreden in een ongekende wereld van gevoel. Waarin respect, compassie en diepgewortelde vriendschap als golf bewegingen door de combinatie heen vloeit. Is dat dat dan het ultieme één zijn. Ja! Soms wel. Soms beleef je niets meer dan dat er is. Alles! Nou als je nu zulke momenten in je rijden tegenkomt dan ben je wel heel aardig op weg mag ik zo zeggen. Vandaag waren er van die momenten. Waarin alles klopt. Het paard ogenschijnlijk moeiteloos je gedachten volgt. Waarin het niet meer gaat over hulpen geven maar "samenwerken". En samen genieten. Dat dat niet zo maar gaat weten we ook. Als je paard als een tank doordendert terwijl jij toch echt wilt halthouden moeten we wel even orde op zaken stellen. Maar als dat dan gebeurt en je kunt met zo'n lach rijden tot je niet meer weet dat je rijdt maar zweeft. Tsja dan rest mij niets meer dan in nederigheid te zwijgen.Chapeau Jeannet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten