Amorosa en Klaske

Amorosa en Klaske.

Het verhaal van hoe een pony een paard werd. En ik heb helemaal niks tegen pony's. Sterker nog. Ik vindt ze hartstikke leuk. Maar als je Roosje zo ziet en hoe volwassen ze is geworden. En zoveel power uitstraalt. Tsja dan kijk je daar gewoon met veel plezier naar. En dus is ze eigenlijk heel behoorlijk voor elkaar. Vorige week liep ze weer een winstpuntje in haar proefje en zo komen de puntjes gestadig binnen. Zijn we nu klaar dan? Nou nee. Muggenzifter als ik ben wil ik dat de combinatie tot in de finesses recht en buigzaam is. Nou een klein beetje te veel op de rechterschouder op de rechterhand vond ik. Dus.....! Lekker basic voor de wending van de schouder af sturen haaks draaien. wachten op de zucht en super mooie wendingen rijden achter de buitenteugel aan.

Mooi de VNWT bereiken en dan zoetjes aan gaan ophouden voor de verzameling. Niet te veel ineens want dan ontstaat er teveel druk. Dat is toch al een moeilijkheid met die halve ophouding. Timing en goed uitgevoerd is het allermoeilijkste wat er is. Maar als de halve ophouding dan ook doorkomt dan gebeurd er wel wat. Ze wordt dan zo parmantig he. Veel afdruk en een mooie tact. Dat dat niet aldoor lukt is te begrijpen. Maar hoe sneller die halve ophouding er in zit hoe beter. Want die halve ophouding is een niveau hoger (academisch) in het rechtrichten en levert de horizontale balans op. Het paard blijft dan ook correct achter de buitenteugel aan lopen en rijden we vanuit de schoudervoor de wendingen in. Vanuit stap aanspringen in galop. Het maakt allemaal niks meer uit. Wat mij betreft gaan we als dit zo door blijft gaan nu echt naar de traversalen.

 

Ze is er op deze manier dik aan toe!